Το παιδί μου επισκέπτεται Ψυχολόγο…

Το παιδί μου επισκέπτεται Ψυχολόγο… Στα μέσα του 21ου αιώνα, στις δυτικές κοινωνίες του πολιτισμού οι γονείς τρέμουμε ακόμη στην ιδέα να επισκεφθούμε με το παιδί μας έναν παιδοψυχολόγο.
“Αποκλείεται!”
“Το παιδί μου δεν είναι τρελό!”

“Για ποιο λόγο να δει Ψυχολόγο;”

Και το “επιχείρημα” προβάλει: “Εγώ δεν πήγα ποτέ σε Ψυχολόγο! Γιατί, μια χαρά δεν τα κατάφερα; Αυτά είναι περιττές πολυτέλειες!”

Πολλά παιδιά, όπως άλλωστε και ενήλικες, μπορούν να ωφεληθούν από τις συνεδρίες με έναν Ψυχολόγο. Οι συναντήσεις με έναν ειδικό μπορεί να βοηθήσουν τα παιδιά ώστε να αναπτύξουν δεξιότητες επίλυσης των προβλημάτων και να διαχειριστούν δυσκολίες, όπως:

[unordered_list style=”tick”]

• η απώλεια (οικογενειακού, φιλικού προσώπου, ζώου),
• το διαζύγιο των γονέων,
• μια ασθένεια που βιώνεται στην οικογένεια,
• η έλλειψη/ή και κακή επικοινωνία στην οικογένεια,
• οι συγκρούσεις με τους γονείς,
• οι συγκρούσεις με τα αδέλφια,
• οι δυσκολίες στις σχέσεις με τους συνομηλίκους,
• δυσκολίες προσαρμογής στην τάξη και το σχολικό πλαίσιο εν γένει,
• ο σχολικός εκφοβισμός,
• η σχολική φοβία,
• η χαμηλή/διογκωμένη αυτοπεποίθηση,
• το άγχος αποχωρισμού,
• οι φοβίες,
• το άγχος,
• οι “κακές συνήθειες” (ονυχοφαγία, πιπίλισμα αντίχειρα, tics, κ.ά.),
• ο νυχτερινός ύπνος,
• ο έλεγχος των σφιγκτήρων (ενούρηση, εγκόπρηση),
• η απουσία αυτοελέγχου (ανυπακοή, επιθετικότητα),
• οι παραβατικές συμπεριφορές (το παιδί που ”λέει ψέματα”, “παίρνει ξένα πράγματα”),
• οι δυσκολίες της εφηβείας, κ.ά.

[/unordered_list]

Εκείνο που είναι πλέον σημαντικό να αναγνωρίσουμε, κατανοήσουμε και, εν τέλει, αποδεχθούμε είναι πως τα παιδιά, πλέον, βιώνουν μια κοινωνία άκρως απαιτητική και ανταγωνιστική, η οποία ζητάει περισσότερα και δίνει λιγότερα. Γνωρίζετε πολλούς ενήλικες να δουλεύουν καθημερινά από τις 7 το πρωί ως αργά το βράδυ, καθημερινά, σε κλίμα άκρως ανταγωνιστικό, σε επίπεδο πρωταθλητισμού;

Οι σκληρά εργαζόμενοι κινούνται ανάμεσά μας στα σχολεία, τα φροντιστήρια, τα κέντρα ειδικών θεραπειών, τα γυμναστήρια, τα κολυμβητήρια, τις μουσικές σχολές, …, είναι τα παιδιά μας!!!
Είναι έξι με δώδεκα ετών και κουβαλούν τεράστιες τσάντες, τρέχουν να προλάβουν και αγωνίζονται διαρκώς να γίνουν καλύτεροι, να μάθουν περισσότερα, να ανταποκριθούν σε προσδοκίες, να μην μας απογοητεύσουν…
Είναι κουρασμένα, δείχνουν μελαγχολικά, νιώθουν μπερδεμένα, φέρονται “ακαταλαβίστικα”,…
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ!!!

Η επίσκεψη σε έναν ειδικό, έναν παιδοψυχολόγο είναι τόσο αναγκαία και απαραίτητη!!!
Το να ζητάμε βοήθεια για το παιδί μας, αλλά και να του την παρέχουμε, είναι μια διαδικασία τόσο γνώριμη για όλους τους γονείς!
Άλλωστε, κατά τη διάρκεια των συνεδριών με τον παιδοψυχολόγο:

[unordered_list style=”tick”]

• ο γονέας μαθαίνει αποτελεσματικότερους τρόπους διαχείρισης των συμπεριφορών του παιδιού του, να σκέφτεται και να πράττει όπως ταιριάζει στο δικό του παιδί,
• το παιδί έρχεται σε επαφή με τα συναισθήματα και τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του, εμπιστεύεται, μιλάει, ανακουφίζεται, δρα, αυτενεργεί, διεκδικεί, τροποποιεί συμπεριφορές,…

[/unordered_list]

Στόχος είναι να αναπτύξει τις δεξιότητές του, να είναι χαρούμενο!!! Κάποια παιδιά, και, κυρίως, κάποιοι γονείς, νιώθουν ότι δεν έχουν κάποιο λόγο να κλείσουν ραντεβού με κάποιον παιδοψυχολόγο, γιατί το παιδί τους δεν είναι “τρελό” ή “προβληματικό”.

Πέρα από τις ταμπέλες του παρελθόντος και τις σύγχρονες κατηγοριοποιήσεις, οι ανάγκες είναι διαφορετικές. Αν το παιδί μας χρειάζεται την όποια βοήθεια, οφείλουμε να την αναζητήσουμε και να την προσφέρουμε. Όλοι έχουμε “δυσκολίες” και είναι πραγματικά έξυπνο να αναζητάμε βοήθεια όποτε τη χρειαζόμαστε!

---

Πηγές:
www.kidshealth.org/kid/feeling/emotion/going_to_therapist.html
Martin Herbert “Ψυχολογικά προβλήματα παιδικής ηλικίας” (τόμος α και β)