Δωρεάν
Προληπτικός
Έλεγχος
Μετά τον έλεγχο ακολουθεί μια συνοπτική ανάλυση των αποτελεσμάτων, συμβουλές και προτάσεις.
Το προφίλ ενός “σπουδαίου θεραπευτή”. Έως σήμερα μου έχει δοθεί η ευκαιρία να συνεργαστώ με αρκετούς θεραπευτές διαφόρων ειδικοτήτων. Έχω συναντήσει ανθρώπους αρκετά καταρτισμένους όσον αφορά το αντικείμενό τους που όμως αποτυγχάνουν στον εργασιακό τους χώρο και ανθρώπους που στα πρώτα τους βήματα ήμουνα παρούσα και τώρα έχουν εξελιχθεί σε άρτιους θεραπευτές.
Τελικά τι είναι αυτό που κάνει έναν θεραπευτή ξεχωριστό;
Αγάπη και γνώση του αντικειμένου.
Αρχικά νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε γνώστες του αντικειμένου μας για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις του εργασιακού μας περιβάλλοντος. Έτσι θα μπορούμε να ελισσόμαστε στις όποιες δυσκολίες συναντάμε, να είμαστε ευέλικτοι στη σκέψη μας, και κατ ‘ επέκταση στη θεραπεία μας. Αυτό βέβαια επιτυγχάνεται μόνο μέσω της γνώσης.
Αγάπη προς τα παιδιά.
Έχω δει συναδέλφους να μιλούν για την εκπαίδευσή τους, για το πόσο αγαπούν και γνωρίζουν το αντικείμενό τους, αλλά ποτέ δεν αναφέρουν τα παιδιά. Σε αυτήν την περίπτωση είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθούμε στην αποτυχία διότι το «αντικείμενο» εργασίας μας είναι τα παιδιά. Πως είναι λοιπόν δυνατόν να λέμε ότι αγαπάμε το αντικείμενό μας, αλλά μας αφήνει παγερά αδιάφορους η αλληλεπίδραση μας με τα παιδιά;
Μεταδοτικότητα.
Είναι απαραίτητο προσόν ώστε να γίνουμε καλοί θεραπευτές. Αν είμαστε σε θέση να μεταδώσουμε όλη αυτή τη γνώση που έχουμε αποκτήσει, τότε το μέλλον μας ως θεραπευτές θα είναι λαμπρό.
Δημιουργικότητα.
Στο εμπόριο υπάρχει πληθώρα σταθμισμένων δοκιμασιών και έντυπων εγγράφων τα οποία μας διευκολύνουν στην εργασία μας. Σίγουρα η χρήση τυποποιημένου υλικού μας βοηθάει στην οργάνωση και στην απαρίθμηση των βημάτων μας κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος. Παρόλα αυτά η δημιουργικότητα ενός θεραπευτή είναι υψίστης σημασίας. Μπορούμε να είμαστε καλοί θεραπευτές ακολουθώντας το έντυπο υλικό που μας παρέχεται από το πλαίσιο εργασίας, αλλά για να θεωρηθούμε σπουδαίοι θεραπευτές θα πρέπει να προσαρμόσουμε τα εργαλεία που διαθέτουμε με ξεχωριστό τρόπο σε κάθε παιδί ανάλογα με τις ανάγκες του. Θα πρέπει ο καθένας μας να έχει ένα οπλοστάσιο με πολλές τεχνικές, αμέτρητες ιδέες και άπειρη φαντασία τις οποίες ανά πάσα στιγμή και σε οποιαδήποτε συνθήκη να είναι σε θέση να τις χρησιμοποιήσει.
Ευελιξία.
H ικανότητα να κάνουμε άμεσα τις απαραίτητες αλλαγές ώστε να ανταποκρινόμαστε συνεχώς σε μεταβαλλόμενες ανάγκες. Θα πρέπει να είμαστε ευέλικτοι όχι μόνο στα προγράμματα μας, αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις στο εργασιακό μας περιβάλλον.
Καλός ακροατής.
Δεν αρκεί μόνο η γνώση για να λεγόμαστε καλοί θεραπευτές. Θα πρέπει να είμαστε κοντά στα παιδιά και στους γονείς, να ακούμε ενεργητικά τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους. Αυτό θα επιτευχθεί μόνο όταν είμαστε ειλικρινείς και ανοιχτοί απέναντι τους. Εάν το «εγώ» μας υπερτερεί, δεν θα υπάρχει ομαλή και λειτουργική ανταλλαγή πληροφοριών.
Πρωτοβουλία για αλλαγή.
Θα πρέπει να προβλέπουμε από τα δρώμενα τι είδους αλλαγές χρειάζεται να γίνουν και πότε θα ήταν καλό να γίνουν, ώστε να εξασφαλίσουμε την ποιότητα της εργασίας μας και να αποφευχθούν δυσάρεστες εξελίξεις.
Οργάνωση.
Η οργάνωση αναδεικνύει τα προτερήματα ενός θεραπευτή και αν είναι καλός τον κάνει ακόμα καλύτερο ή το αντίθετο. H οργάνωση βοηθάει στη σωστή διαχείριση του χρόνου μας και αυτή με τη σειρά της βοηθάει στη μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας μας.
Ταπεινοφροσύνη.
Θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι δεν κινούνται όλα γύρω από μας, αλλά γύρω από τα παιδιά. Αν το «εγώ» μας κυριαρχεί στην συνεδρία τότε αυτόματα η συνεδρία μετατρέπεται σε «μου εναντίον του» και αυτό είναι αρνητικό για την πορεία του προγράμματος.
Κριτική σκέψη και συνεργατικότητα.
Η κριτική σκέψη αποτελεί μοναδικό προϊόν της αυτο-δομημένης μας εμπειρίας, των ιδεών μας, και του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Αποτελεί διαδικασία εσωτερικής δημιουργίας νέων γνωστικών σχημάτων και δομών. Εμπλέκει επικοινωνιακές δεξιότητες, συνεργατικά πλαίσια μάθησης, δημιουργική χρήση του νου και ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης (Paul, 1992).
Αυτοκριτική.
Με την αυτοκριτική στοχεύουμε στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων μας και στην βελτίωση των αδυναμιών μας έχοντας ως απώτερο σκοπό την ανάδειξη της καλύτερης δυνατής επαγγελματικής και επιστημονικής μας στάσης.
Μακάρι να μπορούσα να πω ότι είμαι καλή σε όλα τα παραπάνω. Μακάρι να μπορούσα να πω ότι γνωρίζω όλους τους τρόπους για να βελτιωθώ. Αν και μετά από 12 χρόνια εργασιακής εμπειρίας… έχω την αίσθηση ότι ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς…
Δωρεάν Προληπτικός Έλεγχος
Μετά τον έλεγχο ακολουθεί μια συνοπτική ανάλυση των αποτελεσμάτων, συμβουλές και προτάσεις.
Το προφίλ ενός “σπουδαίου θεραπευτή”. Έως σήμερα μου έχει δοθεί η ευκαιρία να συνεργαστώ με αρκετούς θεραπευτές διαφόρων ειδικοτήτων. Έχω συναντήσει ανθρώπους αρκετά καταρτισμένους όσον αφορά το αντικείμενό τους που όμως αποτυγχάνουν στον εργασιακό τους χώρο και ανθρώπους που στα πρώτα τους βήματα ήμουνα παρούσα και τώρα έχουν εξελιχθεί σε άρτιους θεραπευτές.
Τελικά τι είναι αυτό που κάνει έναν θεραπευτή ξεχωριστό;
Αγάπη και γνώση του αντικειμένου.
Αρχικά νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε γνώστες του αντικειμένου μας για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις του εργασιακού μας περιβάλλοντος. Έτσι θα μπορούμε να ελισσόμαστε στις όποιες δυσκολίες συναντάμε, να είμαστε ευέλικτοι στη σκέψη μας, και κατ ‘ επέκταση στη θεραπεία μας. Αυτό βέβαια επιτυγχάνεται μόνο μέσω της γνώσης.
Αγάπη προς τα παιδιά.
Έχω δει συναδέλφους να μιλούν για την εκπαίδευσή τους, για το πόσο αγαπούν και γνωρίζουν το αντικείμενό τους, αλλά ποτέ δεν αναφέρουν τα παιδιά. Σε αυτήν την περίπτωση είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθούμε στην αποτυχία διότι το «αντικείμενο» εργασίας μας είναι τα παιδιά. Πως είναι λοιπόν δυνατόν να λέμε ότι αγαπάμε το αντικείμενό μας, αλλά μας αφήνει παγερά αδιάφορους η αλληλεπίδραση μας με τα παιδιά;
Μεταδοτικότητα.
Είναι απαραίτητο προσόν ώστε να γίνουμε καλοί θεραπευτές. Αν είμαστε σε θέση να μεταδώσουμε όλη αυτή τη γνώση που έχουμε αποκτήσει, τότε το μέλλον μας ως θεραπευτές θα είναι λαμπρό.
Δημιουργικότητα.
Στο εμπόριο υπάρχει πληθώρα σταθμισμένων δοκιμασιών και έντυπων εγγράφων τα οποία μας διευκολύνουν στην εργασία μας. Σίγουρα η χρήση τυποποιημένου υλικού μας βοηθάει στην οργάνωση και στην απαρίθμηση των βημάτων μας κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος. Παρόλα αυτά η δημιουργικότητα ενός θεραπευτή είναι υψίστης σημασίας. Μπορούμε να είμαστε καλοί θεραπευτές ακολουθώντας το έντυπο υλικό που μας παρέχεται από το πλαίσιο εργασίας, αλλά για να θεωρηθούμε σπουδαίοι θεραπευτές θα πρέπει να προσαρμόσουμε τα εργαλεία που διαθέτουμε με ξεχωριστό τρόπο σε κάθε παιδί ανάλογα με τις ανάγκες του. Θα πρέπει ο καθένας μας να έχει ένα οπλοστάσιο με πολλές τεχνικές, αμέτρητες ιδέες και άπειρη φαντασία τις οποίες ανά πάσα στιγμή και σε οποιαδήποτε συνθήκη να είναι σε θέση να τις χρησιμοποιήσει.
Ευελιξία.
H ικανότητα να κάνουμε άμεσα τις απαραίτητες αλλαγές ώστε να ανταποκρινόμαστε συνεχώς σε μεταβαλλόμενες ανάγκες. Θα πρέπει να είμαστε ευέλικτοι όχι μόνο στα προγράμματα μας, αλλά και στις διαπροσωπικές σχέσεις στο εργασιακό μας περιβάλλον.
Καλός ακροατής.
Δεν αρκεί μόνο η γνώση για να λεγόμαστε καλοί θεραπευτές. Θα πρέπει να είμαστε κοντά στα παιδιά και στους γονείς, να ακούμε ενεργητικά τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους. Αυτό θα επιτευχθεί μόνο όταν είμαστε ειλικρινείς και ανοιχτοί απέναντι τους. Εάν το «εγώ» μας υπερτερεί, δεν θα υπάρχει ομαλή και λειτουργική ανταλλαγή πληροφοριών.
Πρωτοβουλία για αλλαγή.
Θα πρέπει να προβλέπουμε από τα δρώμενα τι είδους αλλαγές χρειάζεται να γίνουν και πότε θα ήταν καλό να γίνουν, ώστε να εξασφαλίσουμε την ποιότητα της εργασίας μας και να αποφευχθούν δυσάρεστες εξελίξεις.
Οργάνωση.
Η οργάνωση αναδεικνύει τα προτερήματα ενός θεραπευτή και αν είναι καλός τον κάνει ακόμα καλύτερο ή το αντίθετο. H οργάνωση βοηθάει στη σωστή διαχείριση του χρόνου μας και αυτή με τη σειρά της βοηθάει στη μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας μας.
Ταπεινοφροσύνη.
Θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι δεν κινούνται όλα γύρω από μας, αλλά γύρω από τα παιδιά. Αν το «εγώ» μας κυριαρχεί στην συνεδρία τότε αυτόματα η συνεδρία μετατρέπεται σε «μου εναντίον του» και αυτό είναι αρνητικό για την πορεία του προγράμματος.
Κριτική σκέψη και συνεργατικότητα.
Η κριτική σκέψη αποτελεί μοναδικό προϊόν της αυτο-δομημένης μας εμπειρίας, των ιδεών μας, και του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Αποτελεί διαδικασία εσωτερικής δημιουργίας νέων γνωστικών σχημάτων και δομών. Εμπλέκει επικοινωνιακές δεξιότητες, συνεργατικά πλαίσια μάθησης, δημιουργική χρήση του νου και ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης (Paul, 1992).
Αυτοκριτική.
Με την αυτοκριτική στοχεύουμε στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων μας και στην βελτίωση των αδυναμιών μας έχοντας ως απώτερο σκοπό την ανάδειξη της καλύτερης δυνατής επαγγελματικής και επιστημονικής μας στάσης.
Μακάρι να μπορούσα να πω ότι είμαι καλή σε όλα τα παραπάνω. Μακάρι να μπορούσα να πω ότι γνωρίζω όλους τους τρόπους για να βελτιωθώ. Αν και μετά από 12 χρόνια εργασιακής εμπειρίας… έχω την αίσθηση ότι ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς…
