Δωρεάν
Προληπτικός
Έλεγχος
Μετά τον έλεγχο ακολουθεί μια συνοπτική ανάλυση των αποτελεσμάτων, συμβουλές και προτάσεις.
[dropcap]Π[/dropcap]ολύ συχνά οι μαθητές με δυσκολίες μάθησης εκτός από τους χαμηλούς βαθμούς στα σχολικά τους τετράδια επιστρέφουν στο σπίτι κουβαλώντας στην ψυχή τους και πολλά τραύματα.
Πολλά παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή δυσλεξία θυματοποιούνται από τους συμμαθητές τους λόγω ακριβώς αυτών των δυσκολιών τους που σχετίζονται με τη μάθηση (την ανάγνωση, την ορθογραφία, κ.ά.). Η «διαφορετικότητά» τους από την ομάδα των συμμαθητών έχει ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό τους και από αυτήν.
Αυτό που βιώνουν πολλά παιδιά στη σχολική τάξη ή/και στο προαύλιο του σχολείου είναι επαναλαμβανόμενα επεισόδια βίας εις βάρος τους. Η βία αυτή δε χρειάζεται κατ’ ανάγκη να πάρει τη μορφή σωματικών επιθέσεων, μπορεί να είναι μόνο λεκτική. Συχνά είναι τα κακόβουλα και επικριτικά σχόλια για τις επιδόσεις τους στην ανάγνωση και την ορθογραφία, τη συμμετοχή στην τάξη, τους βαθμούς στα test. Ο αποκλεισμός από τις αθλητικές δραστηριότητες και τα παιχνίδια που λαμβάνουν χώρα στο προαύλιο είναι, επίσης, καθημερινή πραγματικότητα. Η μοναξιά του διαλείμματος στοιχειώνει πολλά από τα παιδιά που, απλά, «διαφέρουν»…
Το φαινόμενο τείνει να πάρει ανησυχητικές διαστάσεις πλέον και στη χώρα μας. Σύμφωνα με έρευνες, το 6-15% των Ελλήνων μαθητών του δημοτικού (πρωτίστως αγόρια) έχουν υπάρξει θύματα ή θύτες επεισοδίων βίας μεταξύ των συμμαθητών τους. Οι εκδηλώσεις βίας εμφανίζουν επαναληπτικότητα, χρονική διάρκεια, και αφορούν σε λεκτική βία, διάδοση φημών, διάθεση κακότητας για τον άλλο και επίδειξη κυριαρχίας σε ασθενέστερα άτομα.
Αυτό που συχνά αναρωτιούνται οι γονείς είναι για ποιο λόγο το παιδί τους αποτελεί το «μαύρο πρόβατο» για τους συμμαθητές του. Όταν ένα παιδί λαμβάνει συνεχή αποθάρρυνση και ματαίωση από το περιβάλλον του, οικογενειακό και σχολικό, αισθάνεται απομονωμένο και διαφορετικό από την ομάδα. Κατανοεί ότι βρίσκεται σε μειονεκτικότερη θέση έναντι των συμμαθητών που χωρίς τον μέγιστο κόπο χαίρουν υψηλότερων επιδόσεων.
Έτσι, αποφεύγει τη συναναστροφή με τους συνομηλίκους του,επιλέγοντας την παρέα μικρότερων παιδιών, ή παιδιών που, επίσης, παρουσιάζουν δυσκολίες με τα μαθήματα Αυτές του οι επιλογές αυτόματα το περιθωριοποιούν, το κάνουν «διαφορετικό» στα μάτια των συμμαθητών τους. Ο κύκλος των επεισοδίων βίας έχει μόλις ανοίξει…
Όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν συσσωρευτεί με το πέρασμα των σχολικών χρόνων (απόρριψη, ακύρωση, …) έχουν διαμορφώσει, πολλές φορές, μια παθητική προσωπικότητα, ένα παιδί ανίσχυρο να διαχειριστεί τα συναισθήματά του, να διεκδικήσει, να υπερασπίσει τον εαυτό του, να πιστέψει στον εαυτό του.
Η αυλή του σχολείου αποτελεί μονάχα μια μικρογραφία της κοινωνίας όπου θα κληθεί να αντιμετωπίσει το παιδί…
Γονείς, εκπαιδευτικοί, ειδικοί οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα «σημάδια» αυτών των συμπεριφορών στο παιδί μας, και να μην αγνοήσουμε κανένα παράπονό του, όσο ασήμαντο κι αν φαντάζει σε εμάς.
Παρατηρείστε, ακούστε προσεκτικά το παιδί σας, μιλήστε μαζί του, με τον δάσκαλο ή τον ειδικό, όποτε αυτό είναι χρειάζεται.
Πηγές:
www.dyslexia-parent.com
www.dyslexiaparents.blogspot.com
www.sites.google.com/site/stmessinis
Δωρεάν Προληπτικός Έλεγχος
Μετά τον έλεγχο ακολουθεί μια συνοπτική ανάλυση των αποτελεσμάτων, συμβουλές και προτάσεις.
[dropcap]Π[/dropcap]ολύ συχνά οι μαθητές με δυσκολίες μάθησης εκτός από τους χαμηλούς βαθμούς στα σχολικά τους τετράδια επιστρέφουν στο σπίτι κουβαλώντας στην ψυχή τους και πολλά τραύματα.
Πολλά παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή δυσλεξία θυματοποιούνται από τους συμμαθητές τους λόγω ακριβώς αυτών των δυσκολιών τους που σχετίζονται με τη μάθηση (την ανάγνωση, την ορθογραφία, κ.ά.). Η «διαφορετικότητά» τους από την ομάδα των συμμαθητών έχει ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό τους και από αυτήν.
Αυτό που βιώνουν πολλά παιδιά στη σχολική τάξη ή/και στο προαύλιο του σχολείου είναι επαναλαμβανόμενα επεισόδια βίας εις βάρος τους. Η βία αυτή δε χρειάζεται κατ’ ανάγκη να πάρει τη μορφή σωματικών επιθέσεων, μπορεί να είναι μόνο λεκτική. Συχνά είναι τα κακόβουλα και επικριτικά σχόλια για τις επιδόσεις τους στην ανάγνωση και την ορθογραφία, τη συμμετοχή στην τάξη, τους βαθμούς στα test. Ο αποκλεισμός από τις αθλητικές δραστηριότητες και τα παιχνίδια που λαμβάνουν χώρα στο προαύλιο είναι, επίσης, καθημερινή πραγματικότητα. Η μοναξιά του διαλείμματος στοιχειώνει πολλά από τα παιδιά που, απλά, «διαφέρουν»…
Το φαινόμενο τείνει να πάρει ανησυχητικές διαστάσεις πλέον και στη χώρα μας. Σύμφωνα με έρευνες, το 6-15% των Ελλήνων μαθητών του δημοτικού (πρωτίστως αγόρια) έχουν υπάρξει θύματα ή θύτες επεισοδίων βίας μεταξύ των συμμαθητών τους. Οι εκδηλώσεις βίας εμφανίζουν επαναληπτικότητα, χρονική διάρκεια, και αφορούν σε λεκτική βία, διάδοση φημών, διάθεση κακότητας για τον άλλο και επίδειξη κυριαρχίας σε ασθενέστερα άτομα.
Αυτό που συχνά αναρωτιούνται οι γονείς είναι για ποιο λόγο το παιδί τους αποτελεί το «μαύρο πρόβατο» για τους συμμαθητές του. Όταν ένα παιδί λαμβάνει συνεχή αποθάρρυνση και ματαίωση από το περιβάλλον του, οικογενειακό και σχολικό, αισθάνεται απομονωμένο και διαφορετικό από την ομάδα. Κατανοεί ότι βρίσκεται σε μειονεκτικότερη θέση έναντι των συμμαθητών που χωρίς τον μέγιστο κόπο χαίρουν υψηλότερων επιδόσεων.
Έτσι, αποφεύγει τη συναναστροφή με τους συνομηλίκους του,επιλέγοντας την παρέα μικρότερων παιδιών, ή παιδιών που, επίσης, παρουσιάζουν δυσκολίες με τα μαθήματα Αυτές του οι επιλογές αυτόματα το περιθωριοποιούν, το κάνουν «διαφορετικό» στα μάτια των συμμαθητών τους. Ο κύκλος των επεισοδίων βίας έχει μόλις ανοίξει…
Όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν συσσωρευτεί με το πέρασμα των σχολικών χρόνων (απόρριψη, ακύρωση, …) έχουν διαμορφώσει, πολλές φορές, μια παθητική προσωπικότητα, ένα παιδί ανίσχυρο να διαχειριστεί τα συναισθήματά του, να διεκδικήσει, να υπερασπίσει τον εαυτό του, να πιστέψει στον εαυτό του.
Η αυλή του σχολείου αποτελεί μονάχα μια μικρογραφία της κοινωνίας όπου θα κληθεί να αντιμετωπίσει το παιδί…
Γονείς, εκπαιδευτικοί, ειδικοί οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα «σημάδια» αυτών των συμπεριφορών στο παιδί μας, και να μην αγνοήσουμε κανένα παράπονό του, όσο ασήμαντο κι αν φαντάζει σε εμάς.
Παρατηρείστε, ακούστε προσεκτικά το παιδί σας, μιλήστε μαζί του, με τον δάσκαλο ή τον ειδικό, όποτε αυτό είναι χρειάζεται.
Πηγές:
www.dyslexia-parent.com
www.dyslexiaparents.blogspot.com
www.sites.google.com/site/stmessinis
