Δωρεάν
Προληπτικός
Έλεγχος
Μετά τον έλεγχο ακολουθεί μια συνοπτική ανάλυση των αποτελεσμάτων, συμβουλές και προτάσεις.
Η Χρήση της Κοινωνικής Γλώσσας (πραγματολογία). Έχω προσκαλέσει έναν φίλο για δείπνο. Το παιδί παρατηρεί το φίλο μου που προσπαθεί να πάρει μερικά κουλουράκια και λέει, “Καλύτερα να μην φας από αυτά, διαφορετικά μπορεί να παχύνεις ακόμη περισσότερο”. Αισθάνεσαι ντροπή που το παιδί σου μπόρεσε να μιλήσει με τόσο αγενή τρόπο. Ωστόσο, θα πρέπει να αναλογιστείς ότι το παιδί σου μπορεί να μην γνωρίζει την κατάλληλη χρήση της γλώσσας σε διάφορες κοινωνικές περιστάσεις, και ότι δεν ήθελε να προκαλέσει με το σχόλιό του.
Ένα άτομο μπορεί να πει κάποιες λέξεις καθαρά και να χρησιμοποιήσει μεγάλες, περίπλοκες προτάσεις με σωστή χρήση της γραμματικής, αλλά να παρουσιάζει δυσκολία στην επικοινωνία – εάν αυτός/αυτή δεν έχει αφομοιώσει τους κανόνες για την κοινωνική γλώσσα που είναι γνωστή ως πραγματολογία. Οι ενήλικες μπορεί επίσης να παρουσιάζουν δυσκολία στην πραγματολογία, για παράδειγμα, ως αποτέλεσμα εγκεφαλικής βλάβης ή επεισοδίου.
Η πραγματολογία περιλαμβάνει τρεις κύριες δεξιότητες που αφορούν στην επικοινωνία:
Η χρήση της γλώσσας για διαφορετικό σκοπό όπως:
- ο χαιρετισμός (για παράδειγμα, γεια σου και αντίο),
- η ενημέρωση (για παράδειγμα, “θα πάω να πάρω ένα μπισκότο”),
- η απαίτηση (για παράδειγμα, “δώσε μου ένα μπισκότο”),
- η υπόσχεση (για παράδειγμα, “θα σου φέρω ένα μπισκότο”),
- η παράκληση (για παράδειγμα, “θα ήθελα ένα μπισκότο σε παρακαλώ”).
Η διαφοροποίηση της γλώσσας σύμφωνα με τις ανάγκες του ακροατή ή της κατάστασης, όπως:
- η διαφοροποίηση της ομιλίας σε ένα μωρό από έναν ενήλικα,
- η παράθεση πληροφοριών σε έναν άγνωστο ακροατή,
- η διαφοροποίηση της ομιλίας σε μια τάξη από μια παιδική χαρά.
Η τήρηση κανόνων στις συνομιλίες και την εξιστόρηση ιστοριών, όπως:
- η τήρηση της σειράς στη συνομιλία,
- η πρόταση θεμάτων κατά τη συνομιλία,
- η παραμονή εντός θέματος,
- η παράφραση όταν κάποιο θέμα δεν έχει κατανοηθεί καλά,
- ο τρόπος που θα πρέπει να χρησιμοποιούνται λεκτικά και μη λεκτικά σήματα,
- η απόσταση που θα πρέπει να τηρείται σε κάποιον όταν μιλάει,
- ο τρόπος που θα πρέπει να χρησιμοποιούνται οι εκφράσεις προσώπου και η επαφή με τα μάτια.
Αυτοί οι κανόνες μπορεί να διαφοροποιούνται σε διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες. Είναι σημαντικό να κατανοείς τους κανόνες του συνομιλητή σου.
Ένα άτομο με δυσκολίες στην πραγματολογία μπορεί:
- να λέει ακατάλληλα ή άσχετα πράγματα κατά τη διάρκεια των συνομιλιών,
- να αφηγείται ιστορίες χωρίς αλληλουχία στη σκέψη,
- να μην παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία στη χρήση της γλώσσας.
Δεν είναι ασυνήθιστο το φαινόμενο που παρατηρείται για τα παιδιά να παρουσιάζουν πραγματολογικές δυσκολίες σε ορισμένες μόνο περιπτώσεις. Ωστόσο, εάν οι δυσκολίες στη χρήση της κοινωνικής γλώσσας εμφανίζονται πιο συχνά, και φαίνονται ακατάλληλες, αναλογιζόμενοι την ηλικία του παιδιού, αυτό μπορεί να υποδεικνύει την ύπαρξη της πραγματολογικής διαταραχής. Οι πραγματολογικές διαταραχές συχνά συνυπάρχουν με άλλες δυσκολίες στη γλώσσα, όπως η ανάπτυξη του λεξιλογίου ή της γραμματικής. Οι πραγματολογικές δυσκολίες μπορούν να ελαχιστοποιήσουν την κοινωνική αποδοχή. Παιδιά με το ίδιο κοινωνικό υπόβαθρο, ηλικία κ.α. μπορεί να αποφεύγουν να συνομιλήσουν με κάποιο άλλο παιδί που παρουσιάζει πραγματολογική διαταραχή.
Πηγήhttp://www.asha.org .
Δωρεάν Προληπτικός Έλεγχος
Μετά τον έλεγχο ακολουθεί μια συνοπτική ανάλυση των αποτελεσμάτων, συμβουλές και προτάσεις.
Η Χρήση της Κοινωνικής Γλώσσας (πραγματολογία). Έχω προσκαλέσει έναν φίλο για δείπνο. Το παιδί παρατηρεί το φίλο μου που προσπαθεί να πάρει μερικά κουλουράκια και λέει, “Καλύτερα να μην φας από αυτά, διαφορετικά μπορεί να παχύνεις ακόμη περισσότερο”. Αισθάνεσαι ντροπή που το παιδί σου μπόρεσε να μιλήσει με τόσο αγενή τρόπο. Ωστόσο, θα πρέπει να αναλογιστείς ότι το παιδί σου μπορεί να μην γνωρίζει την κατάλληλη χρήση της γλώσσας σε διάφορες κοινωνικές περιστάσεις, και ότι δεν ήθελε να προκαλέσει με το σχόλιό του.
Ένα άτομο μπορεί να πει κάποιες λέξεις καθαρά και να χρησιμοποιήσει μεγάλες, περίπλοκες προτάσεις με σωστή χρήση της γραμματικής, αλλά να παρουσιάζει δυσκολία στην επικοινωνία – εάν αυτός/αυτή δεν έχει αφομοιώσει τους κανόνες για την κοινωνική γλώσσα που είναι γνωστή ως πραγματολογία. Οι ενήλικες μπορεί επίσης να παρουσιάζουν δυσκολία στην πραγματολογία, για παράδειγμα, ως αποτέλεσμα εγκεφαλικής βλάβης ή επεισοδίου.
Η πραγματολογία περιλαμβάνει τρεις κύριες δεξιότητες που αφορούν στην επικοινωνία:
Η χρήση της γλώσσας για διαφορετικό σκοπό όπως:
- ο χαιρετισμός (για παράδειγμα, γεια σου και αντίο),
- η ενημέρωση (για παράδειγμα, “θα πάω να πάρω ένα μπισκότο”),
- η απαίτηση (για παράδειγμα, “δώσε μου ένα μπισκότο”),
- η υπόσχεση (για παράδειγμα, “θα σου φέρω ένα μπισκότο”),
- η παράκληση (για παράδειγμα, “θα ήθελα ένα μπισκότο σε παρακαλώ”).
Η διαφοροποίηση της γλώσσας σύμφωνα με τις ανάγκες του ακροατή ή της κατάστασης, όπως:
- η διαφοροποίηση της ομιλίας σε ένα μωρό από έναν ενήλικα,
- η παράθεση πληροφοριών σε έναν άγνωστο ακροατή,
- η διαφοροποίηση της ομιλίας σε μια τάξη από μια παιδική χαρά.
Η τήρηση κανόνων στις συνομιλίες και την εξιστόρηση ιστοριών, όπως:
- η τήρηση της σειράς στη συνομιλία,
- η πρόταση θεμάτων κατά τη συνομιλία,
- η παραμονή εντός θέματος,
- η παράφραση όταν κάποιο θέμα δεν έχει κατανοηθεί καλά,
- ο τρόπος που θα πρέπει να χρησιμοποιούνται λεκτικά και μη λεκτικά σήματα,
- η απόσταση που θα πρέπει να τηρείται σε κάποιον όταν μιλάει,
- ο τρόπος που θα πρέπει να χρησιμοποιούνται οι εκφράσεις προσώπου και η επαφή με τα μάτια.
Αυτοί οι κανόνες μπορεί να διαφοροποιούνται σε διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες. Είναι σημαντικό να κατανοείς τους κανόνες του συνομιλητή σου.
Ένα άτομο με δυσκολίες στην πραγματολογία μπορεί:
- να λέει ακατάλληλα ή άσχετα πράγματα κατά τη διάρκεια των συνομιλιών,
- να αφηγείται ιστορίες χωρίς αλληλουχία στη σκέψη,
- να μην παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία στη χρήση της γλώσσας.
Δεν είναι ασυνήθιστο το φαινόμενο που παρατηρείται για τα παιδιά να παρουσιάζουν πραγματολογικές δυσκολίες σε ορισμένες μόνο περιπτώσεις. Ωστόσο, εάν οι δυσκολίες στη χρήση της κοινωνικής γλώσσας εμφανίζονται πιο συχνά, και φαίνονται ακατάλληλες, αναλογιζόμενοι την ηλικία του παιδιού, αυτό μπορεί να υποδεικνύει την ύπαρξη της πραγματολογικής διαταραχής. Οι πραγματολογικές διαταραχές συχνά συνυπάρχουν με άλλες δυσκολίες στη γλώσσα, όπως η ανάπτυξη του λεξιλογίου ή της γραμματικής. Οι πραγματολογικές δυσκολίες μπορούν να ελαχιστοποιήσουν την κοινωνική αποδοχή. Παιδιά με το ίδιο κοινωνικό υπόβαθρο, ηλικία κ.α. μπορεί να αποφεύγουν να συνομιλήσουν με κάποιο άλλο παιδί που παρουσιάζει πραγματολογική διαταραχή.
Πηγήhttp://www.asha.org .
